Toen ik 17 was ging ik stage lopen op een zorgboerderij. Op die zorgboerderij heb ik kennis gemaakt met een hele bijzondere pony, Sietske.

Met Sietske is alles eigenlijk begonnen. De eigenaresse van Sietske was zwanger en kwam niet heel veel meer. Ik mocht Sietske gaan verzorgen.
Ik ontdenkte al heel snel dat Sietske geen gewoon paard was. De traditionele aanpak had geen goed effect ophaar en zorgde dat ze alleen nog maar kopigger werd.
In de bakrijden was niets voor Sietske maar buiten kon ze echt genieten.

In 2005 kreeg ik last van mijn handen. Ze waren dik en heel pijnlijk. Ik kon zelfs niet meer normaal iets met Sietske doen. Omdat ik iets wilde gaan doen om Sietske makkelijker en beleefder te maken kwam ik via wat omwegen (voest, KF Hemfling) terrecht bij Parelli.

Ik merkte dat Sietske gemakkelijker was, ik kon weer van alles met haar ondernemen zonder dat ik last kreeg van mijn handen of andere gewrichten. Ze was makkelijker te rijden en ik kon haar op buitenrit gewoon stoppen met het touwhalster terwijl ze regelmatig door het bit heen rende.

In 2006 ben ik met Sietske verhuisd naar een stal in Vlaardingen.